معنی لی لخ - جستجوی لغت در جدول جو

لی لخ

فرهنگ گویش مازندرانی

لی لی

(دخترانه)

ظریف و شکننده

فرهنگ نامهای ایرانی

لی لی

نوعی حرکت و جست و خیز که یک پا را بالا نگه دارند و با یک پای دیگر بروند

فرهنگ فارسی عمید

لی لی

مترادف لالا، لفظی که در عروسیها و جشنها زنان در ابراز شادی و انبساط خاطر ادا کنند و غالباً مکرر آرند لی لی لی لی،
- لی لی به لالای کسی دادن یا گذاردن، با او هماهنگی کردن یا به خواهشهای بی اساس او اهمیت دادن

لغت نامه دهخدا

لی لی

(لَ لَ / لِ لِ)

تعتاب. نام بازیی است. و آن یکپا برداشته و با پای دیگر جهیدن. یک لنگه (در تداول مردم قزوین). و رجوع به لی لی کردن شود

لغت نامه دهخدا

ابوعلی لخمی عسقلانی

(اَ عَ)

عبدالرحیم بن قاضی اشرف ابی الحسن علی بن حسن بن حسن بن احمد بن فرج بن احمد اللخمی العسقلانی المولد المصری الدار المعروف به القاضی الفاضل ملقب به محیی الدین. او وزیر ملک ناصر صلاح الدین و وی را نزد ملک مکانتی عظیم بود و در صنعت انشاء مبرز بود و بر متقدمین خویش تفوق داشت و او را با اکثاری که در انشا دارد درآن غرائبی است. و ابن خلکان گوید: یکی از ثقات و مطلعین از فضلا مرا گفت که اگر مسودات رسائل و تعلیقات او را بر اوراق گرد کنند کمتر از صد مجلد نباشد و در بیشتر آنها جودت وی مشهود است و عماد اصفهانی در کتاب الخریده درباره او گوید: رب القلم و البنان و اللسن و اللسان و القریحه الوقاده و البصیره النقاده و البدیهه المعجزه و البدیعه المطرزه و الفضل الذی ماسمع به فی الاوائل ممن لو عاش فی زمانه لتعلق بغباره اوجری فی مضماره فهو کالشریعه المحمدیه التی نسخت الشرائع و رسخت بها الصنائع یخترع الافکار و یفترع الابکار و یطلع الانوار و یبدع الازهار و هو ضابطالملک بآرائه و رابطالسلک بلالائه ان شاء أنشاء فی یوم واحد بل فی ساعه واحده ما لو دوّن لکان لاهل الصناعه خیر بضاعهافصح من قس عند فصاحته و ابن قیس فی مقام حصافته و من حاتم و عمرو فی سماحته و حماسته و در تقریظ اطالۀ قول کند و ابن خلکان قطعاتی از نظم و نثر او را به نمونه آورده است. ولادت او در جمادی الاّخر سال 529 هجری قمری بشهر عسقلان بود. وی پس از صلاح الدین نزد ملک العزیز و پس از او نزد پسر عزیز منصور تا زمان ملک العادل همان مقام داشت و آنگاه که ملک العادل دیار مصریه بگرفت و بقاهره درآمد قاضی فاضل با وی بود و در شب چهارشنبۀ هفدهم ربیعالاّخر به سال 596 هجری قمری به فجأه بدآن شهر درگذشت و فردای آن شب در قرافه الصغری به سفح الجبل المقطم وی را بخاک سپردند. و باز ابن خلکان گوید: چند کرت زیارت قبر او کرده ام و تاریخ وفات او بر رخامی که بر قبر است همان است که آوردیم و رجوع به ترجمه یوسف بن الخلال در تاریخ ابن خلکان شود

عبدالرحیم بن قاضی اشرف ابی الحسن علی بن حسن بن حسن بن احمد بن فرج بن احمد اللخمی العسقلانی المولد المصری الدار المعروف به القاضی الفاضل ملقب به محیی الدین. او وزیر ملک ناصر صلاح الدین و وی را نزد ملک مکانتی عظیم بود و در صنعت انشاء مبرز بود و بر متقدمین خویش تفوق داشت و او را با اکثاری که در انشا دارد درآن غرائبی است. و ابن خلکان گوید: یکی از ثقات و مطلعین از فضلا مرا گفت که اگر مسودات رسائل و تعلیقات او را بر اوراق گرد کنند کمتر از صد مجلد نباشد و در بیشتر آنها جودت وی مشهود است و عماد اصفهانی در کتاب الخریده درباره او گوید: رب القلم و البنان و اللسن و اللسان و القریحه الوقاده و البصیره النقاده و البدیهه المعجزه و البدیعه المطرزه و الفضل الذی ماسمع به فی الاوائل ممن لو عاش فی زمانه لتعلق بغباره اوجری فی مضماره فهو کالشریعه المحمدیه التی نسخت الشرائع و رسخت بها الصنائع یخترع الافکار و یفترع الابکار و یطلع الانوار و یبدع الازهار و هو ضابطالملک بآرائه و رابطالسلک بلالائه ان شاء أنْشاء فی یوم واحد بل فی ساعه واحده ما لو دوّن لکان لاهل الصناعه خیر بضاعهافصح من قس عند فصاحته و ابن قیس فی مقام حصافته و من حاتم و عمرو فی سماحته و حماسته و در تقریظ اطالۀ قول کند و ابن خلکان قطعاتی از نظم و نثر او را به نمونه آورده است. ولادت او در جمادی الاَّخر سال 529 هجری قمری بشهر عسقلان بود. وی پس از صلاح الدین نزد ملک العزیز و پس از او نزد پسر عزیز منصور تا زمان ملک العادل همان مقام داشت و آنگاه که ملک العادل دیار مصریه بگرفت و بقاهره درآمد قاضی فاضل با وی بود و در شب چهارشنبۀ هفدهم ربیعالاَّخر به سال 596 هجری قمری به فجأه بدآن شهر درگذشت و فردای آن شب در قرافه الصغری به سفح الجبل المقطم وی را بخاک سپردند. و باز ابن خلکان گوید: چند کرت زیارت قبر او کرده ام و تاریخ وفات او بر رخامی که بر قبر است همان است که آوردیم و رجوع به ترجمه یوسف بن الخلال در تاریخ ابن خلکان شود

لغت نامه دهخدا

احمد ابن عبدالله اشبیلی لخمی

ابن عبدالله اشبیلی لخمی محدث از ائمۀاندلس. صاحب مصنفات. وفات او در 396 هجری قمری است

لغت نامه دهخدا

عمر بن علی لخمی

(عُ مَ)

ابن علی بن سالم بن صدقۀ لخمی اسکندری فاکهانی. ملقب به تاج الدین. از علمای نحو اسکندریه در اواخر قرن هفتم و اوایل قرن هشتم هجری. رجوع به تاج الدین (فاکهانی...) و مآخذ ذیل شود: الاعلام زرکلی ج 5 ص 217، البدایه و النهایه ج 14 ص 168، الدرر الکامنه ج 3 ص 178 و بغیهالوعاه ص 362

لغت نامه دهخدا

علی لخمی مقدسی

(عَ)

ابن انجب ابی المکارم المفضل بن ابی الحسن علی بن ابی الغیث مفرج بن حاتم بن حسن بن جعفر بن ابراهیم بن حسن لخمی مقدسی اسکندرانی مالکی، مکنی به ابوالحسن. رجوع به علی مقدسی شود
ابن مفضل بن علی بن مفرج بن حاتم بن حسن بن جعفر لخمی مقدسی اسکندرانی مالکی، مکنّی به ابوالحسن و ملقّب به شرف الدین. رجوع به علی مقدسی شود

لغت نامه دهخدا

علی لخمی مالکی

(عَ یِ مَ دِ)

ابن انجب ابی المکارم المفضل بن ابی الحسن علی بن ابی الغیث مفرج بن حاتم بن حسن بن جعفر بن ابراهیم بن حسن لخمی مالکی. وی از فقهای مذهب مالکی بود و در روز شنبه بیست وچهارم ذی قعده سال 544 هجری قمری در اسکندریه متولد شد و پس از تدریس در برخی از مدارس آنجا به قاهره رفت و در مدرسه صاحبیه به تدریس پرداخت و در روز جمعه اول شعبان سال 611 هجری قمری در آنجا درگذشت. (از وفیات الاعیان ابن خلکان ج 1 ص 356)

لغت نامه دهخدا

علی لخمی بلنسی

(عَ یِ لَ)

ابن عطیه بن مطرف بن سلمۀ لخمی بلنسی. مشهور به ابن زقّاق و مکنی به ابوالحسن. شاعربود و نزد محمد بطلیوسی به تلمذ پرداخت و بسیاری ازبزرگان را مدح کرد. وی در حدود سال 530 هجری قمری درگذشت. سال وفات او را 528 هجری قمری نیز گفته اند و سن او کمتر از چهل سال بود. او را دیوان شعری است. (از معجم المؤلفین از فهرس المؤلفین بالظاهریه و التکملۀ ابن أبار ص 663). و نیز رجوع به ابن زقاق شود

ابن عطیه بن مطرف بن سلمۀ لخمی بلنسی. مشهور به ابن زَقّاق و مکنی به ابوالحسن. شاعربود و نزد محمد بطلیوسی به تلمذ پرداخت و بسیاری ازبزرگان را مدح کرد. وی در حدود سال 530 هجری قمری درگذشت. سال وفات او را 528 هجری قمری نیز گفته اند و سن او کمتر از چهل سال بود. او را دیوان شعری است. (از معجم المؤلفین از فهرس المؤلفین بالظاهریه و التکملۀ ابن أبار ص 663). و نیز رجوع به ابن زقاق شود

لغت نامه دهخدا

علی لخمی

(عَ یِ لَ)

ابن انجب ابی المکارم المفضل بن ابی الحسن علی بن ابی الغیث مفرج بن حاتم بن حسن بن جعفر بن ابراهیم بن حسن لخمی مقدسی اسکندرانی مالکی. مکنی به ابوالحسن. رجوع به علی مقدسی شود
ابن مفضل بن علی بن مفرج بن حاتم بن حسن بن جعفر لخمی مقدسی اسکندرانی مالکی. مکنی به ابوالحسن و ملقب به شرف الدین. رجوع به علی مقدسی شود
ابن یوسف بن حریز (یا جریر) بن فضل بن معضادبن فضل لخمی شطنوفی شافعی. ملقب به نورالدین و مکنی به ابوالحسن. رجوع به علی شطنوفی شود

لغت نامه دهخدا

لی لی

بازیی است باین طریق که یک پارا بالا نگهدارنه و با پای دیگر راه روند تعتاب

فرهنگ لغت هوشیار

لی لی

((ل ل))

نوعی بازی کودکانه که در آن تنها با یک پایشان حرکت و پای دیگر را بالا نگه می دارند

فرهنگ فارسی معین

لی لی

پوشال یا پیزر که به عنوان لایی به کار می رود
لی لی به لالای کسی گذاردن: از کسی تعریف و تمجید کردن، کسی را بی خود لوس کردن، ناز او را کشیدن

فرهنگ فارسی معین

لخ لخ

به آهستگی کاری را انجام دادن، صدایی که از تکان دادن چیزی در قوطی و ظرف پدید می آید، صدای

فرهنگ گویش مازندرانی

معنی لی لخ - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما